Vandaag ben ik het gewoon even zat. Al maanden zo moe dat om een uur of twaalf ’s middags mijn kwartje echt op is. Daar komt nu bij dat ik fysieke ongemakken heb, waar ik liever niet over praat omdat ze op een nogal private plek zitten, maar wat zitten ze me de laatste dagen in de weg… Normaal gesproken word je ziek, je neemt even de tijd, en dan word je weer beter. Maar nu, gatver. Net als ik denk, hm het lijkt een beetje hanteerbaar te worden, komt alles in alle hevigheid terug. Ik kan niet zitten, lopen hou ik niet lang vol, en boven op die ongemakken blijf ik alsmaar zo verschrikkelijk moe.
Ik pak mezelf aan, probeer toch iedere dag minstens een half uur te bewegen, ook al word ik er moe van. Ik doe bekkenbodemfeldenkrais, hele goeie oefeningen, echt waar. Ik let op mijn voeding. Hoewel, gestopt met roken, hele dagen thuis, weinig beweging…ja, de weegschaal is niet echt mijn vriend deze dagen. Maar ik haal wel veel meer fruit dan anders in huis.
Wil je weten wat je los moet laten?
Kijk dan wat je het krampachtigst vasthoudt.
DIt advies zit al dagen, weken in mijn systeem. Het raakt dus iets aan, mijn kern, een waarheid.
Ik ben net teruggekomen van een gesprek met de psych waar ik op advies van de arbo arts mee praat. Ik word helemaal gek van die gesprekken. Vandaag vermoed ik dat ik vooral gek word van mezelf, hoe ik mezelf steeds nog voor de gek houd. Ja, ik beken, ik durf mijn werk nog steeds niet los te laten. Er is nog steeds dat aangepaste stemmetje dat zegt, ‘Probeer het nou nog even. Het lukt wel, stel je niet aan. Je hebt het inkomen nodig’. Maar er is ook die grote lompe boerende stem die zegt, hou toch op. Je weet best dat een negen tot vijf-baan niets voor jou is. Of is het juist een lief fluweelzacht stemmetje dat zegt dat ik moet doen wat ik altijd al had moeten doen, en dat is mijn pad volgen. Vertrouwen op het universum, dat mijn huur toch wel zal worden betaald. En is het de grote rauwe stem die zegt ‘Pas je aan, gedraag je zoals het hoort. Watje, word toch niet overal ziek van.’ Help, mijn hoofd tolt en ik tol mee.
Nou kan ik wel zeuren over fysieke ongemakken, en die zijn er ook echt, maar dat is niet waar het nu om gaat:
Wil je weten wat je los moet laten?
Kijk dan wat je het krampachtigst vasthoudt.
AAAAAAAAAAAh, ik vind het zo eng om te luisteren.
Daarom ben ik nog even moe.
Tsja, wat wil dat wijf?
19-10-'10
