Het lijkt gelukt... een land vol hulpverleners en nu eindelijk een opening voor mijn jongste. Gisteren had hij een gesprek met een hele fijne vrouw waar ik zelf ook mijn reïntegratietraject volg. Hm, ja, it runs in the family!? Het geeft hoop dat hij even wat tips en hier en daar misschien wat hulp kan krijgen om de laatste dingetjes op de rit te krijgen. Verder is hij hartstikke lekker bezig. Ben dus blij.
Mijn zusje hoorde gisteren dat alle onderzoeken te weinig uitsluitsel konden geven, en dus wordt geadviseerd om voor de zekerheid de hardste bestrijding te kiezen, dat houdt in chemo én bestraling. De operatiewond is snel en mooi genezen, hoe tegenstrijdig dat haar lichaam wat dat betreft zo gezond is dat het snel geneest.
Het is wat. Ieder familie heeft volgens mij wel met kanker te maken, vaak zelfs bij meerdere familieleden tegelijk.Wat is er aan de hand? Wat doen we onszelf aan? Vergiftigen we onszelf? Verzieken we ons eigen binnen- en buitenmilieu? Hoeveel weten we nou eigenlijk van ons eigen lijf en van het milieu om ons heen? Zonder een antwoord of een oplossing te hebben zie ik kanker , maar ook andere min of meer onverklaarbare ziektes als een teken aan de wand.
Hoe onnozel kun je zijn als je ziekte alleen als iets lichamelijks ziet? Ik ben zelf net als velen met mij,want dit wordt ons geleerd, zo'n onnozele geweest maar inmiddels leer ik dat alles met alles samenhangt.
Ik ben momenteel het boek De Innerlijke Bevrijding van Arjen Slijp aan het lezen, wat een fascinerend boek. De methode die Arjen Slijp heeft ontwikkeld en die hij De Innerlijke Bevrijding noemt, is heel laagdrempelig. Zo eenvoudig dat je in eerste instantie amper de bijzonderheid ziet. Het gaat over het weghalen van blokkades die ieder mens in het leven opbouwt door het negeren van emoties, emoties die zich wel in het lichaam vestigen. Zwartwit gezegd kunnen onverwerkte emoties en ervaringen doorwoekeren in het lichaam en uiteindelijk ons ziekmaken. Echt een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten