Zoals je kunt zien ben ik aan het spelen met Facebook en Bloggerknoppen op mijn website: Saskia Angenent Vormgever.
Leukleuk, ik hou van dit soort grappen. Nu kun je via mijn werksite rechtstreeks een link op Facebook plaatsen, waardoor ik weer meer bezoekers krijg op mijn site. Hierboven zie je dat ik ook een rechtstreekse link hier op mijn weblog kan zetten, maar wanneer hij in een gewoon bericht staat dan zal hij niet zo veel bezoekers trekken. Immers zo gauw er een nieuw bericht is geplaatst zie je de link niet meer.
Ach, en nu ik onverwacht op mijn eigen bloggerpagina terecht kom kan ik hier net zo goed meteen even doorgaan. Hoe gaat het? Heb je ook altijd zo'n onrustig hoofd als het stormt? Ik wel, alsof er een wervelwind in mijn schedel rondgaat. Ik woon in een huisje uit 1925 en alle ramen en deuren zijn in de loop der jaren uitgesleten waardoor nu alles gezellig tegen elkaar aan staat te klapperen. Serieus, ik vind het wel wat hebben. Daarnaast heb ik zowel in de voor- als in de achtertuin van die bamboemobielen die zich in de wind flink laten horen. Ik heb nooit klachten gehad van de buren hierover, en zelf vind ik het een geruststellend geluidje. Ik heb er een filmpje van gemaakt zodat je kunt zien wat ik bedoel:
Nog anderhalve week, en dan is het zo ver: dan vertrek ik voor vier weken naar mijn lief! Niet te geloven hè. Ik ben nu van alles aan het regelen voordat ik weg kan. Ik denk dat ik bijna alle nodige boodschappen heb gedaan, behalve nog voor vier weken kattenvoer en kattenzand in huis halen. De buren op de hoek zijn zo lief om dagelijks even eten neer te zetten en af en toe een aai over een kattenbolletje te geven. Eigenlijk zou de jongste zoon de katten verzorgen, maar die is hals over kop naar zijn nieuwe leefplek vertrokken sinds een week. Dat was even schrikken, maar gelukkig heb ik een paar zomers voor de inmiddels overleden (van ouderdom!) kat van de buren gezorgd en daardoor durfde ik hun te vragen.
Het blijft onwerkelijk: getrouwd zijn met een man in een ander werelddeel. De toekomst is onzeker, ik kan het me niet meer veroorloven om naar hem toe te gaan, maar mensen die weten hoe gek mijn lief en ik op elkaar zijn, vinden het een goed doel om ons in onze hereniging te steunen. Is dat hoe het universum ingrijpt wanneer je je legende leeft?
De UWV-arts vond het vreemd dat ik wel naar Afrika kan en niet kan werken. Daar kan ik me iets bij voorstellen, maar ik legde hem uit dat ik daar helemaal niets hoef te doen, zelfs boodschappen en koken worden voor me gedaan. Ik doe er niet veel, ik kom voor mijn lief en familie/ vrienden, dan ga je geen drukke excursies ofzoiets doen. Ik kan in ons kleine paradijs, het ronde huisje, rusten wanneer ik maar wil.
Andere klachten neem je gewoon mee, en het maakt niet veel uit of ik hier of daar moe ben of pijn heb... Jawel, het maakt wel uit: wanneer je met de liefste van de wereld bent herenigd kan pijn je minder schelen, en zorgen om de jongens of mijn inkomen kan ik daar even laten gaan.
Ik hoop dan ook wat dingen voor mezelf op een rijtje te zetten. Niets spectaculairs, gewoon, hoe ik mijn dromen kan gaan verwezenlijken. Niet zo gewoon dus, eigenlijk heel mooi!!!
Waarschijnlijk zal het even wat stil zijn, hier op mijn blog, en ik hoop ook in mijn hoofd. Laat het maar even razen in mijn hart en ziel. Eindelijk weer samen met mijn lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten