Wie hier vaker komt weet inmiddels dat mijn huidige huisgenoten de kattenbroer en zus, Magic Johnson en Luna zijn. Geboren in juni kwamen ze In augustus 2001 bij ons wonen. We woonden toen nog op een flatje maar hadden al hoop binnen niet al te lange tijd weer een eengezinswoning te krijgen. Magic en Luna kwamen op een moment dat we als gezin wat uit elkaar dreigden te vallen en deze lieftallige kattentweeling bracht ons weer bij elkaar. In december 2001 kregen we inderdaad een huis met een tuin, en de katten genieten daar doorgaans volop. Als het even kan gaan ze naar buiten, als de vijandkat (zie ook 01-05 & 21-05’11) er tenminste niet is. Het is een vredig gezicht wanneer ze allebei lekker in de zon in de tuin liggen.
Het zijn gelukkig gezonde en vooral erg lieve katten. Maar de laatste dagen eet Magic opeens slecht. Ik dacht nog even dat hij een adresje in de buurt had gevonden waar hij lekkerder eten kreeg, maar sinds twee dagen ligt hij op de vensterbank van de kamer van een van de jongens, en hij komt er nauwelijks vandaan. Gisteren dacht ik echt dat zijn tijd er op zat: hij at niet en dronk niet, hij wilde met rust gelaten worden. Ik probeerde hem te aaien maar dat vond hij maar niets. Zijn huid was dof terwijl die meestal mooi glanst. Op een gegeven moment heb ik zelfs afscheid van hem genomen, hem bedankt voor alles wat hij ons altijd heeft gegeven, en ik heb gezegd dat als het zijn tijd was dat hij dan mocht gaan. We zullen hem missen maar het is goed.
Om de paar uur ging ik even boven kijken of hij nog ademde. Hij leek geen pijn te hebben en lag er tevreden bij, suffig dat wel, maar rustig en tevreden. ’s Avonds tegen ½ 12 zette ik eten klaar voor Luna, en tot mijn grote verbazing kwam Magic naar beneden. Hij liep naar een etensbakje en voorzichtig proefde hij eraan maar toen, heel zielig, bleek dat hij nauwelijks kon eten. Hij had/ heeft een hele dikke wang. Voorzichtig deed hij nog een plas op de bak en ging weer naar boven. Hij had geen enkele behoefte om de deur uit te gaan, terwijl hij normaal niet te houden is, zeker met mooi weer.Voordat ik naar bed ging keek ik uiteraard nog even bij Magic maar ik kon hem nergens vinden. Na lang zoeken bleek hij tussen de stinkschoenen onder een bed te liggen. Hij zag er iets beter uit en lag daar heerlijk. Dus ik liet hem. Vanochtend lag hij daar nog steeds. Af en toe ga ik bij hem kijken, maar ik laat hem met rust. Wel hou ik in de gaten of hij pijn heeft, maar zolang hij lekker slaapt laat ik hem, en ga ik er van uit dat hij weer opknapt. Ik denk dat zo’n katje goed weet wat hij nodig heeft om zichzelf te genezen. Beter dan wij mensen.
