Ik ben me nu aan het oriënteren op wat het leven als een digitale nomade (lekkere naam is dat toch) inhoudt. Wat komt er allemaal bij kijken, wat zijn de mogelijkheden en de onmogelijkheden. Ik probeer te leren van de valkuilen waar anderen al invielen, en ik laat mijn fantasie op hol slaan door de mooie verhalen van hen die me voorgingen. Ik moet bekennen, soms maakt het internet een ADHD’er van me. Als een gek verzamel ik info tot mijn hoofd ervan tolt en ik vergeet de informatie te verwerken, in me op te nemen en te laten bezinken.
Mijn huidige fysieke en geestelijke gezondheid is dusdanig dat ik gauw teveel hooi om mijn vork neem. Ik ben zo blij wanneer er een goeie dag tussen zit, dat ik al gauw te hard ga. In mijn enthousiasme surf ik op het wereldwijde web alsof ik een berefitte surfer ben met het lichaam en de gesteldheid van een jonge god/-in. Ik word dan al gauw teruggefloten, maar okee. Het begin is er, een zaadje is geplant. Ik ga er van uit dat er steeds vaker goeie dagen komen, en vooral dat mijn energieniveau steeds een beetje beter wordt. Wanneer de rust in mijn hoofd is weergekeerd kan ik de info gaan verwerken en laten bezinken en nieuwe concretere plannen maken en uitwerken. Ik heb geen haast. Bovendien moet ik eerst nog wat dingen afronden voordat ik verder kan.
Gelukkig ben ik geen digibeet, al houd ik niet alle ontwikkelingen bij, ik kan me digitaal meer dan aardig redden. Ik hou van nieuwe uitdagingen, en de hoop op een bestaan als digitale nomade doet me (op-)leven. De tijd die ik nu af en toe heb probeer ik te gebruiken om me in te lezen en voor te bereiden. Nou nog hopen dat de netwerken in de Gambia snel verbeteren, zodat de techniek me daar niet tegenhoudt. En beter worden! Maar daar werk ik hard aan. Het vooruitzicht van een bestaan als digitale nomade helpt me daar bij.
