Door het schrijven van een verhaal voor een schriftroman, zie de column van 29-01 jl., besef ik hoeveel plezier ik aan het schrijven beleef, en ik was ook even uit het veld geslagen dat de uitgever aangaf geen nieuwe verhalen nodig te hebben. In mijn fantasie schreef ik al iedere maand een verhaal en van de opbrengsten kon ik in Afrika leuk leven, helaas, ik liep te hard van stapel. Wat ik wel heb overgehouden aan dat ene verhaal, is de overtuiging dat ik door wil en dat ik meer wil. Ik was vergeten dat ik veel van schrijven hou. Voordat ik in mijn huidige baan stapte was ik veel met schrijven bezig: lezen over schrijven, heerlijk, of workshops volgen, hartstikke leuk, een cursus korte verhalen schrijven, geweldig. De cursus bloedde langzaam dood doordat ik minder tijd/ rust kreeg om te schrijven en ook omdat de juf ziek werd, en werd vervangen, en de laatste lessen werden vergeten door een nieuwe juf. Ik was weliswaar bijna klaar met de cursus maar toch voelde het onaf. Geeft verder niet, het is al weer jaren geleden.
Ik las boeken van Renate Dorrenstein: Het geheim van de schrijver; van Natalie Goldberg: Wild Mind; Julia Cameron: The Artist’s Way; en ik was net begonnen in De wil en de weg van Jan Brokken, waarvan ik een gesigneerd exemplaar heb weten te bemachtigen na een lezing die hij gaf in Utrecht op een Dag van het schrijven. Ik heb een abonnement op het tijdschrift Schrijven en kijk vaak op schrijven.org. Vlak daarna viel het stil, ik werd in beslag genomen door andere dingen, mijn baan nam bijna een hele week in beslag, daarnaast waren beide zoons nog thuis, er viel een huis te houden en ik schilderde in de spaarzame vrije tijd.
Nu ben ik weer veel thuis en langzaam is het schrijfgevoel teruggekomen. Ik schilder tegenwoordig bijna niet, mijn huis is inmiddels volgepropt met schilderijen en andere kunstwerken, en helaas ben ik niet handig in het verkopen van mijn eigen werk. Er komt ongetwijfeld een moment dat ik het schilderen weer oppak, maar nu is het schrijven voor mij. Het schrijven van het verhaal van 23.000 woorden heeft me het vertrouwen gegeven dat ik een stapje verder kan dan alleen korte verhalen schrijven. Maar waar begin je?
Op het internet is natuurlijk ongelooflijk veel informatie te vinden, meer dan je lief is, maar vandaag kwam ik via een link van uitgeverij Houtekiet in België op de site Schrijverspunt.nl (ik heb een link geplaatst op dit blog), een leuke informatieve site die ik even in de gaten hou, er staat echt veel info op. Langzaamaan ben ik me aan het voorbereiden op het schrijven van een lang verhaal. Waarover? Dat weet ik echt nog niet. Ik ga er van uit dat verhalen al bestaan en alleen maar uit de lucht hoeven te worden geplukt, nou ja ‘alleen maar,’ het vraagt concentratie en rust in je hoofd om een verhaal uit de lucht te kunnen plukken.
Ik heb er zin in.
20-01-‘11
