Ofwel, het gaat er niet om wat je tegenkomt in het leven, maar het gaat er om hoe je daar mee omgaat. Alles dat aandacht krijgt groeit. Wanneer je dat hoort denk je in eerste instantie misschien aan een bloem die groeit als je haar aandacht geeft. Het is niet alleen zo dat positieve dingen groeien als je ze aandacht geeft, ook negatieve dingen groeien wanneer je ze aandacht geeft. Dat is een van de dingen die ik leer terwijl ik bezig ben met mijn zelfgenezing. De kracht van gedachten. Wanneer je jezelf ziek kunt denken kun je jezelf ook beter denken. Het klinkt zo simpel, zo eenvoudig, maar het kost veel moeite om je deze gedachten zo eigen te maken dat je er niet meer over na hoeft te denken.
Dat je er niet meer over na hoeft te denken op momenten dat je deze simpele wijsheid het hardste nodig hebt. In ieder leven gebeuren er gruwelijke dingen, vooral op de momenten dat je er niet op bedacht bent. Voor je het weet wordt je volkomen meegesleurd in de tragiek, de hectiek van het drama. Niets menselijks is ons vreemd.
IK word wakker, het is een uur of vier in de ochtend en het is stil en donker. Langzaam kom ik terug op aarde, ik herinner me; er was iets, om dan plotseling door de realiteit bij de strot te worden gegrepen. De paniek krijgt me in haar wrede greep. Ik ben helemaal alleen op de wereld en niemand kan me helpen. Mijn verstand functioneert niet, er is alleen gevoel, gevoel, wanhoop, volkomen wanhoop. Ik schreeuw het uit, maar er komt geen geluid uit mijn keel. Mijn maag en darmen kronkelen van verdriet. Alle muren komen op me af en klemmen me in, ik kan geen kant op. Elke vezel, elke cel van mijn lijf is opgevuld met rauw verdriet om dat wat me dierbaar is. De navelstreng brandt tussen mij en hem. Moederschap verteert me als nooit tevoren. De waanzin vecht met de wanhoop om de boventoon te mogen voeren. Ik verlies alle grip.
Wanneer de eerste glimp daglicht in mijn ziel doorbreekt ben ik enkele dagen verder.
Het besef begint te dagen; zo kan het niet. Dit overleef ik niet. Ik wil leven, ik wil hieruit komen. Omdat ik sinds een tijdje bezig ben met zelfgenezing, herinner ik me de kracht van gedachten. Een holle kreet totdat ik hem nodig heb. Langzaam herinner ik me: het gaat niet om wat ik tegenkom in het leven, het gaat er om hoe ik hier mee omga.
Geholpen door kracht en wijsheid van de oudste zoon lukt het me om door het verdriet en de allesomklemmende angst heen te breken. Wat gebeurt er en hoe ga ik hier mee om. Er komt een ongelooflijke vechtlust vrij. Ik ga dit redden, ik ga dit doorleven. Wij gaan dit doorleven. Langzaam lukt het me om te vertrouwen op het universum, om vanuit universele liefde deze uitdaging aan te gaan. Wij gaan dit redden en wij gaan hier sterker door worden. Geluk is een keuze. Ik kies voor geluk en voor liefde, liefde voor hen die mij het meest nastaan en waar ik mijn leven voor wil geven, maar ook liefde voor mijzelf. Ik heb genoeg op mijn brood gehad de laatste tijd. Ik wil weg uit de ellende, ik vecht mijn weg terug naar geluk. Ik heb de keuze. Vanuit deze keuze voor het licht ben ik in staat het licht uit te sturen naar mijn schatje, naar beide schatjes en naar mijzelf. En zo begin ik aan de weg terug. Zo beginnen we vol vertrouwen aan de weg terug.
Alles dat aandacht krijgt groeit.
23-11-‘10
