Sinds ik onlangs in een grenzeloze verliefdheid ben terechtgekomen kom ik meer grenzen tegen dan ooit tevoren. Grenzeloze liefde. Mede door een gelijknamig televisieprogramma, en natuurlijk door verbeterde communicatiemiddelen, is dit een populair begrip geworden. Grenzeloze liefde. Hoe grenzeloos is deze liefde eigenlijk?
Voor iemand als ik die een aangeboren aversie tegen grenzen heeft, is het een grote kwelling om me te moeten bezighouden met het aanvragen van een visum. We zouden het fijn vinden wanneer mijn lief kennis kan maken met mijn zoons en moeder voordat we gaan trouwen. Klinkt toch heel normaal. Helaas, hoewel ik vrij zijn land in en uit kan reizen, moet hij een visum aanvragen om hier te komen. Zelfs voor een kort verblijf van slechts drie weken moeten we ons hele hebben en houden kopiëren en doorgeven. Wanneer hebben we elkaar voor het eerst ontmoet, waarom hebben we een relatie, hebben we wel een echte relatie, gaat mijn lief wel terug naar zijn eigen land, etc. Ik heb mijn arbeidscontract, mijn huurcontract, mijn salaris, uiteraard mijn paspoort gekopieerd. Het retourticket met verzekeringsbewijs, als teken dat hij echt teruggaat. Mijn lief heeft soortgelijke informatie moeten overleggen. Oh ja, en dan nog enkele mails als bewijs dat we echt een relatie hebben. Hij heeft alles ruim drie weken geleden op het consulaat in Gambia ingeleverd. Na drie weken kunnen we een reactie verwachten. En alles kost geld. Het aanvragen van een visum kost geld, en als het niet wordt toegewezen krijg je je geld niet terug.
Dat is de tweede grens waar ik tegen aan loop: geld. Ik heb een minimum salaris waarmee ik het me eigenlijk niet kan veroorloven om af en toe naar mijn lief te gaan, hij heeft nog minder en kan alleen op mijn kosten hier komen. Ik spaar me wezenloos, en kan amper mijn vaste lasten betalen.
Bijna een week heb ik amper iets gehoord van mijn lief. Dat is de derde grens: de communicatiemogelijkheden. Heel vaak ligt het internet even plat, of de computer op zijn werk is defect. De harde schijf is dan gecrasht of er staan te veel virussen op de computer. We hebben een blauwe maandag geskyped, dat was heel leuk. Via de computer met elkaar praten. Geweldig, als het werkt. Iedereen die ik ken kan skypen, met vriendjes, kinderen, ouders etc. Bij ons is het helaas na die eerste paar keer niet meer gelukt, waarschijnlijk is de belasting te zwaar voor de verbinding. E-mailen, geweldig. Dat lukt meestal wel, en als alles meezit, mailen we bijna iedere dag. Facebook biedt een andere contactmogelijkheid. In de privé berichtjes houden we elkaar vaak op de hoogte van allerlei wetenswaardigheden. Maar ja wanneer de computer niets doet, hebben we geen mail, geen Facebook, en al helemaal geen skype. Bellen is heel erg leuk maar helaas ook duur, zelfs met een speciaal inbelnummer. Dat doe ik daarom maar heel af en toe.
Vandaar mijn vraag: Grenzeloos verliefd, hoezo grenzeloos?
