(23-05-'12) Het gaat nog even door

We zijn nog niet eens klaar met het leegruimen van mijn moeders huis en nou heeft mijn zusje slecht nieuws gekregen. Over een paar weken moet ze een vervelende en spannende operatie ondergaan. In verband met haar privacy wil ik hier niet in details treden. De laatste dagen heeft ze helse pijnen en gisteren is ze in het ziekenhuis opgenomen. Mijn broertje en ik zijn vandaag bij haar op bezoek geweest. Ze lag er gelukkig rustig bij, ze is in ieder geval onder controle nu.

'Fijn dat mama dit niet meer hoeft mee te maken', zei ze.
Klopt maar ook jammer dat ze nu niet meer troost kan zoeken bij mijn moeder...

Het is wel veel tegelijk. De laatste vier maanden zorgen voor mijn moeder met haar uiteindelijke afscheid heeft er behoorlijk ingehakt bij ons allemaal. We hoopten wat tijd te kunnen nemen om weer tot onszelf te komen, maar nu zijn er de zorgen om mijn zusje. Heel verdrietig en zwaar.

De zon schijnt, het is heerlijk weer en vanmiddag heb ik even in de tuin gewerkt. Ik ben geen in-de-zon-zitter, dus het was heerlijk om even heel aards met mijn handen en voeten in de aarde te staan, en tegelijk toch wat van de zon te genieten.

Tussen allerlei ingewikkelde en lastige telefoontjes door, tja de UWV perikelen blijven gewoon doorgaan en er moeten abonnementen van mijn moeder worden afgemeld, probeer ik overeind te blijven.Ik probeer me niet te begraven in zorgen en verdriet, maar het ook niet te ontkennen.

Er zijn ook mooie momenten van saamhorigheid, elkaar ondersteunen. Lieve reacties van familie en vrienden. Het is intens allemaal, maar zeker niet alleen maar negatief. Vreemd genoeg voel ik me sterk. Moe maar sterk, maar ik vind het wel even genoeg zo.

Zusje van me, ik wens je veel kracht om alles optimistisch tegemoet te gaan, het zal een lange en vaak angstige weg zijn. Het spijt me dat je dit nu meemaakt.