Gisterochtend was ik voor controle bij mijn huisarts. Twee weken geleden was ik er ook en stelde toen voor om met rode klaver aan de gang te gaan in plaats van de hormoonzalf die me was voorgeschreven. (i.v.m. Lichen Sclerosis) Met vaseline en rode klaver heb ik een mooie zalf gemaakt en daarnaast zet ik thee van rode klaver waar ik ongeveer twee koppen per dag van neem. (zie column 20-11-‘11)
Het is een experiment, ook voor de dokter, vandaar dat ik nu voor controle had afgesproken. Ze bevestigde wat ik zelf al ervaarde: de huid is steviger, minder droog, beter doorbloed, en de witte, voor Lichen Sclerosis zo karakteristieke plekken zijn zo goed als verdwenen. Nou vind ik het laatste een wat erg snelle reactie na twee weken, maar ik ben blij. En trots. Bij het weggaan kreeg ik een complimentje van de dokter: Wat goed dat je dat zelf hebt ontdekt. Oh ja, ik had een paar dagen eerder net een artikel gezien over rode klaver en Lichen Sclerosis, dat heb ik meteen voor haar uitgeprint. Wie weet heeft een ander er ook iets aan. Ik ben trots op het feit dat ik zo af en toe genoeg naar mijn eigen lijf kan luisteren om te vinden wat ik nodig heb.
Vandaag was ik bij het UWV, ja alweer! Nu bij een arbeidsdeskundige. Het was een aardige man maar een vreselijk gesprek waar ik helemaal niets van snapte. Volgens het UWV kan ik weer hele dagen werken in het soort baan waar ik net ben uitgevallen. ..?!? Tijdens het gesprek raakte ik in paniek, wat??? Dit geloof je toch niet. Toen zei deze man bijna letterlijk:’Maar mevrouw, u kunt helemaal niet werken. Als u morgen gaat werken bent u overmorgen weer ziek thuis’. Maar toch, regels zijn regels. Twee uur later met volgejankte zakdoeken en veel schaamte ging ik beroerd naar huis.
Mijn jongste zoon hielp me om alles weer even te relativeren. Om een lang verhaal kort te houden; ik besluit dat ik niet langer het UWV en arboartsen etc. mijn leven wil laten vergallen. Het is MIJN leven, ik weet wat wel of niet goed voor me is. Ondanks het eeuwige gevecht tussen wat maatschappelijk gewenst is en wat voor mij persoonlijk gewenst is, doe ik uiteindelijk toch waar ik in geloof. Wat is er dus logischer dan het gevecht opzij te zetten en rechtstreeks te gaan doen waar ik voor sta, waar ik in geloof. Dat zal me een hoop vervuilde energie schelen.
Kijk, ik sta niet boven de wetten, maar ik wil niet meer dat mijn gezondheid, psychisch en fysiek, zo enorm wordt beïnvloed door deze anonieme amorfe instanties. Het is MIJN leven en ik ga mijn eigen pad. Niemand kan me meer tegenhouden, zeker niet mensen of instellingen die alles raar vinden wat ik doe of de keuzes die ik maak niet begrijpen. Zolang ik weet dat ik integer en zo oprecht mogelijk handel is het goed. Laat mij, laat mij mijn eigen gang maar gaan.
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.