Toen het zover was ben ik gaan lopen met de fiets aan de hand zodat hij niet teveel last zou hebben van gehobbel over verkeersdrempels en dat soort gein. Ruim op tijd arriveerde ik. Vol medeleven met Magic ging ik in de wachtkamer zitten. Ondertussen had ik al met de assistente gesproken over het feit dat ik nogal low budget leef en dat ik erg bang was voor de kosten. Volgens haar was dat geen probleem en konden we eventueel een afbetalingsregeling treffen. Op het internet had ik belachelijke bedragen gezien voor kosten voor operaties etc. Het is altijd een van mijn grote angsten geweest dat ik de rekening niet zou kunnen betalen voor zo’n behandeling en dus zat ik nu enigszins nerveus hier. Natuurlijk kwam er iemand met een grote hond langs. ‘Hij doet niets hoor, hij is gewend aan katten.’ Meteen stoof het monster op Magic af die in de tas een rolberoete kreeg terwijl hij zich al zo lamlendig voelde. Ik haatte direct de hond en het baasje kreeg een standje van de assistente dat ze eigenblijk niet zonder afspraak binnen mocht komen.
Gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten. De dierenarts was erg lief voor Magic en gaf hem complimentjes dat hij zo’n lieve kat was. Hij constateerde een flink abces in zijn bek en legde uit dat dit door vechten kwam. Ik verfoeide direct de gemene vijandkat waar ik het eerder over heb gehad. Magic’s wang werd geschoren en er werd een mes ingezet om de troep eruit te laten komen. Het kwam echter niet hard en met zijn vingers ging de dierenarts in zijn bek en kokhalzend haalde de arme man alle pus eruit. Toen was het al klaar. Ik kreeg nog een goedkope variant van antibiotica mee en kon alweer naar huis. De kosten vielen uiteindelijk erg mee. Voor €50.00 waren we klaar. Gedurende een dag of vier moest ik ’s ochtends en ’s avonds een tablet geven. Magic was natuurlijk niet van plan om vrijwillig zijn bekje op te houden om een tablet in ontvangst te nemen. Ik gebruikte de aloude truc om medicijnen te verstoppen in heel lekker eten dat hij zeker op zou eten, en zo gebeurde het dat Magic verwend werd terwijl zijn jaloerse zusje buiten opgefokt tegen het raam stond te tikken. ‘Hee, vergeet mij niet. Dat wil ik ook.’ Heel zielig maar ze kreeg niets.
We zijn nu een paar weken verder en alles gaat goed, met Magic en met zusje Luna. De vijandkat komt nog steeds regelmatig langs en als ik snel genoeg ben krijgt hij een plens water over zich heen. Een keer betrapte ik de vijandkat toen hij met zijn gore nagels weer in Magic’s zere wang hing en hij keek me triomfantelijk aan. Met de bezem die standaard klaar staat voor dit soort gevallen probeerde ik de kat weg te jagen maar hij viel voor de zoveelste keer de bezem aan. Die liet hij niet meer los en moest ik buiten laten liggen, maar gelukkig kon ik Magic binnen krijgen. Niet veel later zag ik weer een abces, ditmaal op zijn borst maar gelukkig liep dit op een gegeven moment vanzelf leeg. Ja, heel goor!
Nu loopt Magic weer rond alsof er nooit iets is gebeurd. Hij drinkt zelfs weer stinkend brak water uit de parasolvoet. Binnen bij zijn voerbak staat heerlijk fris water dat ik elke dag ververs, maar er gaat niets boven het gehengel naar het oude water volgens hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten