Zoetjesaan stuiterend van de spanning belde ik mijn lief vanmiddag. Ik durf het nog bijna niet hardop te zeggen, maar WE HEBBEN HET VISUM !!!! Beter laat dan nooit, zal ik nu maar zeggen. Meteen na het nieuws ben ik als een blok in slaap gevallen…Wat een gestress. Nu morgen gaat mijn lief nog bij het reisbureau zijn paspoort en het visum laten checken, en als ik het goed heb begrepen via de krakende telefoonlijn. worden er zelfs pasfoto’s van hem gemaakt, en als alles okee is krijgt hij ook het ticket. Dan staat ons niets meer in de weg om elkaar in de nacht van vrijdag op zaterdag op Schiphol te omhelzen. Kan het nog niet echt geloven, maar het lijkt er op dat alles goed komt.
Iedereen die mee heeft geleefd wil ik vast bedanken voor alle lieve wensen en alle gebrande kaarsjes. Eindelijk kunnen mijn lief en mijn kinderen elkaar leren kennen. Wat een belevenis zal dat zijn. Mijn moedertje heeft al beloofd een echte Hollandse stamppot met gehaktbal voor hem te maken, en mijn zusje heeft ons uitgenodigd voor een welkomstmaaltijd bij haar thuis. Ja, mijn lief is meer dan welkom. Vrienden en familie staan te popelen om de langverwachte in levenden lijve te zien. Life can be good.
Ook spannend was het bezoek aan de arboarts afgelopen week. De vorige keer moest ik in een paar weken tijd terug naar 32 uur werken, met als gevolg dat ik volkomen instortte en weer terug bij af was qua energielevel. Geen wonder dus dat ik gespannen was voor deze afspraak met hem. Zou ik weer terug naar 32 uur moeten, en dat terwijl mijn lief hier is. Om een lang verhaal kort te maken, ik hoef pas eind september terug voor controle en tot die tijd werk ik alleen aan mijn herstel en hoef nog niet terug aan het werk. Life can be good.
Een maand geleden had ik een belangrijk formulier ingestuurd naar de UWV en sinds die tijd wachtte ik op een oproep van hen. Mijn baas vroeg me deze week fijntjes of ze het wel hadden ontvangen. Ik bellen. Nee, het is nooit op de juiste plek terecht gekomen. Zo’n groot en log apparaat is het UWV. Ik had dus kunnen wachten tot ik een ons weeg, en dat is heeeel lang in mijn geval. Goed, opnieuw het formulier op de bus gedaan en nu om een ontvangstbevestiging gevraagd.
Alle stress is natuurlijk niet goed voor mijn gezondheid. Mijn lief had trouwens vorige week nog malaria, zijn gezondheid lijdt er uiteraard ook onder. Een oude peesontsteking aan mijn duim speelt weer op, de Lichen Sclerosis klachten zijn verergerd, heel fijn, en ik ben hartstikke moe.
Maar goed, nu gaan we lekker uitkijken naar vrijdag/ zaterdag en daarna zes weken samenzijn met mijn allerliefste. Als bezigheidstherapie heb ik de afgelopen weken mijn huis eens flink onder handen genomen en van boven naar beneden gepoetst en opgeruimd. Nu nog een beetje ontstressen de komende dagen en dan ben ik er meer dan klaar voor. Life can be good!!!
