Vandaag ben ik thuis, daar waar ik woon sinds jaar en dag. Mijn post en email van bijna vijf weken gecheckt, mijn was gedraaid, de katten geaaid, de koffer leeggehaald. Nou ja, voor de helft. De Afrikaanse luchtjes komen me tegemoet. Thuis, een onwerkelijk gevoel.
Zondagochtend kwam ik thuis. Op Schiphol, en ik werd opgehaald door mijn lieve grote jongste zoon. Met de auto zelfs, en tot een uur of vijf kletsten we lekker bij. Thuis zag er vreemd uit, mijn huis was tijdelijk bewoond door mijn lieve oudste en zijn meisje. Dingen lagen op andere plaatsen enzo. Toen gauw naar bed. Om tien uur stond er een dwingende mededeling op mijn voicemail: 'Waar blijf je nou, ik wil je zien.'
Mijn zichzelf normaal wegcijferende moeder is erg dwingend op het moment. Naast twee longontstekingen en een gebroken pols, zijn ook haar hersenen door elkaar geschut. Niemand weet of dit blijvend of permanent is. Ik ga er naartoe. Mijn broertje is bij haar, Ze kan nauwelijks alleen zijn. Mijn zusje en broer hebben elkaar afgelost de afgelopen weken. Het is nu aan mij om haar op te vangen. Nog helemaal van de wereld ga ik naar huis om de nodige spullen te verzamelen en na een half uur word ik in paniek gebeld: 'Laat me toch niet zo alleen, ik heb je nodig.'
Thuis komen, en meteen weer weg. Thuis, bij mijn moeder, dit is geen thuis meer. Ik heb nooit in dit huis van haar gewoond, maar veel belangrijker, is dit mijn moeder? Een klein meisje, zo bang en onzeker. Een grote brutale vrouw die behoorlijk bot uit de hoek kan komen, nu, of details van haar leven bespreekt met wie ze maar tegenkomt. Details die nieuw en soms schokkend zijn voor ons, haar kinderen.
Thuis. Ik had net ervaren dat Afrika mijn thuis was. De biologische familie en de vrienden van mijn lief, mijn nieuwe thuis. Hier kan ik wonen, had ik besloten. Ruim een week geleden liep ik over de markt en door de stoffige warme straten en ik voelde me goed. Opeens realiseerde ik me dat het niet gewoon was dat ik daar liep, en dat ik nog een heel ander leven had. Een leven in Nederland, ver weg van daar. Thuis, wat is thuis?
Vandaag was ik even thuis. Met mijn eigen gedachten en gevoelens. Ik kon de beelden en geuren en geluiden van de afgelopen weken terugroepen, en me koesteren in mijn herinneringen. Thuis. Laten we het er maar op houden dat thuis daar is waar het hart is.
Een impressie van mijn thuis in Afrika:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten