Waarom durf je niet te geloven wat je al heel lang weet? Moet je echt eerst helemaal afbranden voordat je langzaam weer uit de as durft te herrijzen?
Het antwoord is JA. Kennelijk moest ik eerst helemaal afbranden, langdurige burnouts, voordat ik beetje bij beetje durfde te vertrouwen op wat ik al heel lang wist. Noem het 'oude kennis/ oude wijsheid', noem het 'De Bron'.
Opnieuw kom ik terug op de woorden die mijn moeder op een onbeduidend papiertje achterliet na haar overlijden: Dankbaarheid, Acceptatie, Vertrouwen, Loslaten. Mijn zusje had de alertheid de waarde van deze woorden en dit briefje op zijn waarde te schatten. Zonder haar had ik niet van het bestaan geweten en waren ze aan me voorbij gegaan. Zelf voegde ze de waarde van het leven in het nu eraan toe, leven in het nu en niet in de angst schieten om wat er mogelijk nog komt.
Ik leer dankbaar te zijn voor alles dat ik heb en dat ik ben. Ik leer te accepteren wat op mijn weg komt. Door een lange zoektocht naar wat belangrijk is in het leven heb ik mij weer leren verbinden met de Bron, het Universum. Sommigen noemen dit God of Allah. Ik leer te vertrouwen op het grotere plan. Dat geeft rust en vrede. Rust, omdat ik niet alle verantwoordelijkheid in mijn eentje draag. De dingen gaan zoals ze moeten gaan, of ik dat leuk vind of niet. Vrede omdat ik weet dat ik krijg wat ik nodig heb, dat is niet altijd wat ik denk dat ik nodig heb, maar het is goed zo. De grootste winst is dat ik leer loslaten. Ik besef dat ik mijn hele leven in strijd was met allerlei zaken. Een daarvan is het onvolprezen (!?) UWV. Die strijd holde me uit, ik vocht tegen de bierkaai, en nog niet zo lang geleden kon ik de strijd opgeven. Ik accepteerde zelfs het UWV zoals het kwam. Accepteerde de consequenties. En zie, het UWV blijkt nu mijn grote vriend...
In 2000 schilderde ik een Paradijsvogel. De Paradijsvogel is een tot de verbeelding sprekende vogel, hij staat symbool voor mensen die, vaak tegen de verdrukking in, hun eigen weg gaan. In het schilderij is de Paradijsvogel nog in zichzelf gekeerd, de kleuren zijn aanwezig, maar hij straalt nog niet.
In 2005 ontving ik een boekje met de tekst: 'Voor Saskia, mijn Paradijsvogel. Kom maar uit je kooi en toon je mooie prachtheid aan de wereld.'
Nog niet zo lang geleden kwamen mijn jongste en ik tot de conclusie dat mijn alterego Humble, eigenlijk Saskia zonder Bullshit is. Ontdaan van alle onnodige ballast. Mooi toch.
Zo kwam ik tot het volgende concept: Humble Bird of Paradise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten