Nog een heerlijk gevoel: een onverwachte ontmoeting met mijn zoon.
'Waar ben je?'
'Op de Haarlemmerstraat.'
'Ik zit in tram 2 naar CS.'
'Okee, we lopen naar elkaar toe en dan krijg je een lekkere knuffel.'
Op een bankje uitkijkend over de grachten even bijgekletst, daarna nog wat rond gelopen met de zon in ons gezicht, en we eindigden met een gezellige ongezonde hap _kapsalon en een durum_ op een muurtje ergens in de buurt van Centraal. Daarna gingen we weer ieder ons eigen weg. Een heerlijke ontmoeting.
En wat een heerlijk gevoel, al die kindergezichtjes die je zo open en blij aankijken. Niets mooier dan een stralende onbevangen lach die zo'n kleintje je zomaar als cadeautje schenkt.
Een meelevende mail van mijn lief, die binnenkomt terwijl ik dit schrijf.
Als je blijft staren naar de plek waar de zon onderging,
zal je hem nooit meer op zien gaan.
zal je hem nooit meer op zien gaan.
Gebeurtenissen kun je niet veranderen maar wel hoe je er mee omgaat.
Geestelijke gezondheid gaat hand in hand met lichamelijke gezondheid.
Ik wil het leven weer omarmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten