(29-03-'12) Zelfgenezing

Lieve jongens, ik dacht dat ik jullie moest beschermen. Jullie waren zo klein en de waarheid was zo wreed. Misschien kon ik het zelf niet geloven dat ik zo werd behandeld door de man waarvan ik dacht te houden, door jullie vader. Misschien ook schaamde ik me dat ik me zo liet behandelen? Nee, ik wist toen nog niet wat ik nu wel weet, namelijk dat ik beter verdiende.

Het doet pijn, de afkeer in je ogen en stem omdat ik deze man tot jullie vader maakte. Waarom?
Wat wist ik van liefde? Al heel jong schoof ik mezelf opzij om te zorgen dat anderen zo weinig mogelijk verdriet of zorgen hadden, vooral mocht ik niemand tot last zijn. Sorry dat ik besta: Het werd een tweede natuur zonder dat ik het doorhad. Ik wist niet dat een mens van zichzelf kon houden.

Gisteravond ging ik naar een prachtige lezing cq. workshop over Innerlijke Bevrijding, gegeven door Arjen Slijp. 'Vermoeidheid, uitputting, is vaak het gevolg van onderdrukte woede.' Hmm, nee joh, ik? Ik ben niet boos, ik ken geen woede... Ik bood me gisterenavond aan als proefkonijn voor een hele groep. Doodeng! maar wel een unieke kans om verder in dit thema te duiken en te werken aan de innerlijke bevrijding... Arjen Slijp, een aanrader, stelt op een rustige, eenvoudige manier een aantal vragen, waardoor je zelf tot bepaalde inzichten kunt komen, of bij diep weggestopte gevoelens. Na afloop rommelde mijn hele lijf, zo heftig was de ervaring, maar ik voelde me wel in vertrouwde handen.

De laatste dagen zijn de zoons en ik bezig om terug te kijken naar wie en wat hun vader was, wat er gebeurd is vroeger, waarom we uit elkaar gingen, en ik dacht dat ik klaar was met deze man. Totdat ik merkte dat ik iedere keer bijna stikte in mijn tranen en de brokken in mijn keel. Om te kunnen overleven in mijn eentje met twee hele jonge kinderen heb ik heel veel weggedrukt; gevoelens, ervaringen en vooral mijzelf. Het spijt mij, grote stoere mooie zoons om jullie en mij in tranen te zien om deze man, dit gemis, dit verdriet. De aangerichte schade... Maar wat geniet ik ook van dit gezamenlijke helingproces. Hoe moeilijk soms ook, we praten, en voelen en proberen te begrijpen en we leren om verder te kunnen, ieder met zijn eigen leven en samen met ons als gezin. We genezen onszelf.