Het is nog geen zeven uur in de ochtend en ik ben al bijna twee uur bezig, nou ja, in ieder geval twee uur wakker. De wekker stond op half zes omdat ik mijn schatje, in dit geval de jongste zoon, wilde helpen met op tijd opstaan. Om vijf uur werd ik wreed uit mijn dromen gerukt door de allerliefste, die niet kon slapen vanwege mijn gesnurk. Hoe charmant! Daarna ben ik maar meteen opgestaan omdat ik anders vast door de wekker heen zou slapen.
In de woonkamer lag mijn jongste op de bank in coma. Gisteravond was hij zo moe dat hij zijn bed niet meer kon halen en ik liet hem maar. Deze hele maand werkt hij als runner/ productie assistent bij de opnames van een televisiefilm, en hij vindt het heerlijk. Even geen gezeur meer met vage horecabaantjes waar hij zich eigenlijk niet meer in thuisvoelt, maar lekker, min of meer, in zijn eigen vak bezig. Dan blijkt meteen weer, wat ik al wist, dat hij kan bikkelen als de beste. Om half zeven de eerste actrice ophalen, en dan de hele dag doorgaan tot hij ’s avonds rond een uur of tien, elf, weer vrolijk binnenstapt. Leuke bijkomstigheid is dat hij een heerlijke auto tot zijn beschikking heeft. Nou is autorijden een van zijn grootste hobby’s, dus dat komt heel mooi uit. De hele dag rijdt hij van hot naar her, noemen ze dat niet zo?
Nadat ik hem met enige regelmaat wakker maakte, liep hij de trap op om te douchen, om even later weer helemaal fris en fruitig naar beneden te komen. Hij moest lachen: ‘Jullie maken precies hetzelfde geluid als je snurkt.’ Mijn lief die me net wreed had wakkergeschud sliep nu vrolijk snurkend verder. Zou je hem niet.
De jongste vertelde dat hij, nu mijn lief hier is, met zoveel plezier thuiskomt omdat hij het leuk vindt om hem weer te zien. Ze hebben prachtige, echte mannengesprekken. Ik trek me dan ontroerd terug. Een onverwachte bonus op deze toch al geweldige tijd samen.
Voor de bezoekers van ons Nederlandse trouwfeestje volgende week heb ik een soort aandenken gemaakt dat ik bij Webprint laat drukken. Ik vind het zelf erg leuk geworden. Vanochtend vroeg was ik al bezig om een plaatje hiervan te maken voor op mijn kunst-site. Inmiddels heb ik het geplaatst en geupload.
Na de jongste te hebben uitgezwaaid, site geupdated, katten eruit, erin, en weer eruit te hebben gelaten en eten te hebben gegeven, zelf een yoghurtontbijtje te hebben ingenomen, daarna een koffie en een sigaret –slecht, ik weet het- , is het amper zeven uur, en het voelt of ik al een halve dag achter de rug heb. De zon schijnt, de allerliefste ligt boven in bed, en het leven is momenteel verrukkuluk. Ik ben gewoon hartstikke gelukkig.
