Tijdens mijn verblijven in de Gambia zag ik steeds lege waterzakjes op de grond liggen. Dit zijn zakjes die je overal kunt kopen en waaruit je water kunt drinken. Volgens goed (!) Gambiaans gebruik wordt alles op de grond gegooid. Ja, milieuverontreiniging, afvalberg etc. De zakjes bleven me fascineren, naast dat het afval is vind ik ze ook gewoon mooi en ik vroeg me af of je daar nou niet iets leuks of zinnigs mee zou kunnen doen.
Tijdens mijn laatste reis heb ik samen met Barrow, mijn Gambiaanse zoon, het plan opgevat om er mooie tassen van te maken. Enerzijds als een vorm van bewustwording om de omgeving schoon te houden voor het nageslacht en om het land netjes te houden, nou ja, maken. Anderzijds omdat we als Nederlanders natuurlijk een belangrijke relatie met water hebben. Een prins die aan watermanagement doet, waterwerken die over de hele wereld bekend zijn en niet vergeten enorm veel water dat bijna dagelijks in de vorm van regen over ons neerdaalt.
We maakten een tekeningetje van hoe die tassen er uit moesten gaan zien, en we gaven ze de naam van Barrow, waardoor zijn ego enigszins groeide. Barrow ging aan de slag met het verzamelen van tientallen waterzakjes die hij op straat vond, en samen gingen we ze schoonmaken en opensnijden, om ze naar Moussa, de kleermaker uit de straat bij onze compound (erf) te brengen. Natuurlijk keek Moussa ook even vreemd op van het idee om afval te verwerken in een produkt maar hij pikte het al gauw op. We vroegen hem of hij misschien restlapjes had die hij als voering wilde gebruiken. Zo gezegd zo gedaan.
Barrow en ik waren vol verwachting en toen Moussa ons de prototypes liet zien waren we vol bewondering en erg enthousiast. De hengsels van de prototypes waren iets anders dan het voorbeeld dat we hem hadden gegeven en dat heeft hij bij volgende modellen aangepast. Als souvenir heb ik een tas laten maken met reststof van mijn bruidsjurk, wat het helemaal een persoonlijk produkt maakte.
Ik heb voor de Barrow Bag een website aangemaakt http://barrowbag.blogspot.com, waarin we verslag doen van het maken van de tassen en waarin Barrow uitlegt waarom we ze maken. We zijn nu aan het proberen of het maken van de tassen ook door Barrow alleen kan worden geregeld, want ik ben nu weer terug in Nederland. Intussen heb ik labels gemaakt voor aan de tassen, en ik verwacht ze ieder moment teurg van de drukker. Het is nog even uitproberen hoe we de distributie kunnen doen zo over de grens heen. Tassen moeten voorlopig worden meegegeven met welwillende vakantiegangers uit de Gambia.
We hopen allebei dat dit project gaat uitgroeien en dat we er geld mee kunnen verdienen.Het geeft Barrow ook een zinvolle bezigheid in een land waar heel moeilijk werk is te vinden, wanneer het gaat lopen kunnen mogelijk nog meer jongeren er werk in vinden. Stiekem hopen we dat het zo groot wordt dat Barrow een studie ervan kan gaan betalen.
We zijn zelf in ieder geval al enthousiast over deze unieke handgemaakte tassen die we binnenkort in Nederland, en mogelijk ook in de Gambia zelf willen gaan verkopen.
De Barrow Bag.
 |
| verkoper |
 |
| gebruiker |
 | ||||
| Barrow, de initiatiefnemer |
 |
| Moussa, de kleermaker |
