Gisteren heb ik zowaar de Horlepiep gedanst! Althans, wat ik dacht dat de Horlepiep was. Niemand kende de Horlepiep, en mijn versie leek achteraf aardig op de echte, zoals hier in de video te zien is. Ja, ik ben nog steeds animeerdame bij de hoogbejaarde licht demente zusters... en ik vind het geweldig. Ik ben graag bij de dames en zij hebben mij graag om zich heen. Nooit eerder werkte ik ergens waar ik zulke lieve complimenten kreeg. Heerlijk hoor.
Thuis had ik een wreed gevecht met een zeshonderd pagina's tellend boek dat gerecenseerd moest worden. Ik schrijf al recensies sinds 1997, dat is zo'n vijftien jaar nu. Meestal doe ik dat met plezier, maar deze keer... Hoewel het echt geen slecht boek was, kwam ik er maar niet door heen. Er zijn boeken die ik niet helemaal hoef te lezen om te kunnen beschrijven. Computerboeken bijvoorbeeld, die hebben een logische opbouw, en je kunt ze beoordelen door dwars te lezen - het begin en einde van een hoofdstuk-, door de inhoudsopgave en de indeling te bekijken, en tot slot steekproefsgewijs wat tekst te bekijken. Je hebt dan wel een goed beeld, zeker wanneer je dit al zo lang doet. Romans echter moet ik van begin tot het einde lezen, het komt voor dat het einde een verrassende wending aan het verhaal geeft. Het staat behoorlijk stom als je dat niet hebt gezien en je beoordeling kan de plank flink mis slaan in zo'n geval.
Hangen en wurgen was het deze keer. Ben ik meestal ruim voor de deadline klaar, deze keer moest ik echt alle zeshonderd pagina's in één week lezen. En ja, ik had uiteraard ook nog meer te doen. Pas vanaf pagina vierhonderd begon het verhaal me een beetje te boeien, helaas te laat voor de deadline.
Wat ik nooit doe deed ik deze keer, ik schreef de recensie zo'n honderdvijftig bladzijden voor het einde...
Daarnaast had ik een schrijfcursus te beoordelen. Leuk natuurlijk. Wanneer willen jullie de beoordeling hebben? Voor vrijdag graag. Oeps, tegelijk met de deadline van het zeshonderd pagina's tellende boek. Dat werd toch even stressen. Hoe kun je een goede recensie schrijven binnen twee dagen, als je daarnaast nog meer te doen hebt. Nou bleek bij navraag dat ze een paar simpele vragen hadden die ik moest invullen en uiteindelijk was het geen probleem om op tijd te reageren.
Trots op de tweede gehaalde deadline.
'Verveel je je nou niet', zeggen ze dan. 'Zo zonder werk'.
Nee hoor. Nu ga ik gauw het boek uitlezen om te kijken of mijn recensie klopt. Foei..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten