Het is zondagochtend. Ik kom mijn slaapkamer uit en kijk naar rechts: allebei de slaapkamerdeuren zijn dicht. Dat is lang geleden. De jongste zoon logeert inmiddels alweer een maand of wat thuis, totdat…enzovoort. De oudste zoon woont op zichzelf, totdat… enzovoort. Het is lang geleden dat hij een heel weekend thuis was, ‘thuis’ als bij mij bedoel ik dan. Het heeft iets vredigs, die grote slapende en snurkende mannen weer even thuis. De zon schijnt en het is nog heel stil buiten. Het belooft een prachtige dag te worden.
De oudste zoon werkt ongelooflijk hard en aan ongelooflijk mooie dingen. Hij is erg gelukkig met zijn werk, maar zoals iedereen die zijn eigen pad gaat, komt hij ook hele moeilijke situaties tegen. Wanneer je dag en nacht werkt en financieel het resultaat nog niet in handen hebt, wordt de druk soms wel erg groot. Ik vind het aandoenlijk dat hij een weekendje in het ouderlijk huis komt bijtanken. Hij speelt weer ouderwets een computerspel, urenlang, met zijn broertje. De was wordt voor hem gedaan, en ontbijtje, lunch en diner staan ook zomaar(…) voor hem klaar. En eindelijk, na maanden lijkt het me, bereiken we elkaar weer. Emotioneel door alle stress en hobbels op zijn werkpad, kunnen we elkaar weer even aanraken. Ik ben aangedaan want ik herken hem weer, en ik hou ontzettend van hem.
De jongste zoon, werkt op zijn eigen manier keihard om zijn werkplek te vinden. Opeens lijkt alles samen te komen en moet hij straks nog kiezen uit verschillende mogelijkheden. Een heerlijk gevoel, en hij straalt. Tja, financieel zit er nog weinig schot in… Hij is erg gelukkig met zijn werk, maar zoals iedereen die zijn eigen pad gaat, komt hij ook hele moeilijke situaties tegen.
Beide zoons zijn momenteel erg gelukkig in de liefde, wat een rijkdom.
En ik? Ha, ja, ik ben momenteel erg gelukkig in de liefde. Grenzeloos getrouwd, ik ben erg gelukkig met mijn lief, maar zoals iedereen die zijn eigen pad gaat, komen ook mijn lief en ik moeilijke situaties tegen. Een prachtige zomer waarin we zes weken samen konden zijn in Nederland, het was geweldig. En nu zijn we weer ieder in ons eigen land, dat is niet altijd leuk. Daarnaast begin ik op werkgebied mijn eigen pad te vinden, en door mijn toegenomen zelfvertrouwen, en vertrouwen in het universum, durf ik eindelijk, zij het nog heel voorzichtig, mijn pad te gaan. Ik word erg gelukkig van dit werk, maar zoals iedereen die zijn eigen pad gaat, kom ik ook moeilijke situaties tegen. Hoe start ik mijn werk op? Ik heb een prachtig instrument in handen, maar ben nog aan het zoeken naar de te bewandelen weg. Wanneer je eigen baas bent zijn de mogelijkheden ongekend en is de hemel inderdaad de enige grens. Wat een uitdaging, heerlijk.
Ik ben nu op een punt gekomen waarop ik probeer niet meer bang te zijn voor de dingen die nog komen, maar ik probeer me te sterken vanuit de onvoorwaardelijke liefde. Zij is het soort liefde dat de beste intenties en wensen heeft voor alle wezens in het universum, en dat je geliefde de volledige onvoorwaardelijke ruimte en vrijheid biedt om zichzelf te kunnen zijn.
Het is zondagochtend, en de zon schijnt veelbelovend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten