Waarom SPhoenixB

Update te lezen in tekst van
10-06-'12

22-03-'12

Steeds meer lijkt het erop dat mijn toekomst zowel in Nederland als in Afrika zal liggen. Zonder inkomen is het niet slim om te emigreren. Ik droom nu van werkplaatsonafhankelijk werk waarmee ik een of meerdere inkomen(s) kan verdienen. Ik vind het wel stoer klinken: digitale nomade. Zoals ik in een van mijn blogs in maart schreef maak ik geen plannen en ik blijf altijd dromen. Ik probeer vooral mijn eigen weg te gaan, samen met mijn lief.
Opm.: Het was kennelijk geen Chronisch Vermoeidheidssyndroom.

11-08-'11

Een trouwfeestje in Nederland voor familie en vrienden gegeven.

10-04-2011

Op 1 april 2011 zijn mijn lief en ik getrouwd in de Gambia.
Mijn moslimnaam is Aicha.

26-12-'10

Zoals je in mijn teksten kunt zien begint het er steeds meer op te lijken dat het CMV (broertje of zusje van Pfeiffer) is overgegaan in het CVS Chronisch Vermoeidheid Syndroom. Na zes maanden vooral thuiszitten is er nauwelijks verbetering in de vermoeidheid, concentratiestoornissen, geheugenklachten, en de spierpijnen en met name aanhechtingspijnen worden erger. CVS is een ziekte die moeilijk vast te stellen is door de vaagheid van klachten, en helaas zitten zelfs wachtlijsten van gespecialiseerde centra vol.

12-10-'10


De S staat voor Saskia, mijn voornaam
De Phoenix staat voor het herrijzen uit de as
De B staat voor Bojang, de naam van mijn aanstaande man
 
Ik ben moeder van twee bijzondere zoons die inmiddels zo goed als volwassen zijn. Jarenlang heb ik vooral gezaaid en nu mag ik oogsten; tegenwoordig adviseren ze mij zo nu en dan over het leven.
Op dit moment heb ik last van enkele fysieke klachten, waaronder een opleving van een zusje van Pfeiffer (CMV). Daardoor zit ik sinds enige tijd in de ziektewet. Precies een jaar geleden had ik ook het cytomegalievirus (CMV). In januari van dit jaar ben ik weer hele dagen gaan werken. Te vroeg? Wat is de les? Vanuit deze vraag ben ik begonnen aan Zelfgenezing.

Mijn toekomst ligt in Afrika. Niet eerder in mijn leven woonde ik samen, of was ik getrouwd. Ook niet met de vader van mijn kinderen. Na een alleenstaand ouderschap van meer dan twintig jaar, ziet het er naar uit dat ik mijn leven ga delen met mijn ware liefde.

Mijn verhalen gaan over de weg die ik nu volg, daarbij hoort het proces van Zelfgenezing, het afscheid nemen van overbodige ballast uit het verleden,  de twijfels en ontdekkingen onderweg.