Vandaag is het precies twee jaar geleden dat ik voor het eerst na meer dan twintig jaar terug was in Afrika. Pas twee jaar, er is zoveel gebeurd in die tijd. Maar ook: al weer twee jaar; de tijd is voorbij gevlogen. Precies twee jaar geleden dat ik zonder het te weten, vrienden voor het leven zou ontmoeten, en niet te vergeten, de man met wie ik de rest van mijn leven samen wil zijn ontmoette ik toen. Ik wist van niets, ik was vooral blij, meer dan blij om terug op Afrikaanse grond te zijn.
Het blijkt dat er mensen zijn, meer dan je zou verwachten, die ergens op de wereld een plekje hebben waar ze zich onverklaarbaar goed voelen. Waar ze zich thuis voelen. Voor de een is dat bijvoorbeeld Rusland of Ierland of China. Voor de ander kan het ook dichterbij zijn. Ik ken iemand die het gelukkigst is op één van de Nederlandse eilanden. Daar voelt hij zich vrij, onthaast en simpelweg gelukkig. Voor mij is dat Afrika. Waarom? Ik weet het niet. Ja, ik hou van de kleuren, de geur, het licht. Het ritme van de dagen. Ik voel me veilig bij bruine ogen. Het wil ook zeker niet zeggen dat ik het leven in Afrika romantiseer, ik weet maar al te goed hoe zwaar het dagelijks leven voor veel Afrikanen is. Maar toch.
Veel van mijn schilderijen (zie ‘eigen werk’) gaan sinds die tijd over Afrika. Bij één van die schilderijen schreef ik het volgende gedicht:
ODO NNYEW FIE KWAN
Liefde raakt nooit de weg naar huis kwijt
Hoewel ik altijd ben blijven verlangen naar jou,
Hoewel ik altijd ben blijven verlangen naar jou,
Dacht ik dat ik je kwijt was
Ik dacht dat ik eindelijk mijn leven zonder jou kon leven
Men zegt dat de tijd alle wonden weer heelt
Dus ik geloofde echt dat de tijd mij had genezen van jou
Ik leefde mijn leven
Ik leefde mijn tijd
Ik speelde mijn rol
Op sommige momenten was ik overtuigend,
Op sommige momenten was ik dat niet
Ik leefde mijn leven zo goed als ik kon
Men zegt dat de tijd alle wonden weer heelt
Dus ik geloofde echt dat de tijd mij had genezen van jou
Ik leefde mijn leven
Ik leefde mijn tijd
Ik speelde mijn rol
Op sommige momenten was ik overtuigend,
Op sommige momenten was ik dat niet
Ik leefde mijn leven zo goed als ik kon
Plotseling zag ik mezelf
Zachtjes huilend in het vliegtuig
Net vóór het bereiken van de grond.
Toen ging de deur open en
Ik herkende je zoete kruidige geur
Je warme omhelzing
Vloog me aan
Tegelijk
Wist ik het:
Wist ik het:
Ik was eindelijk thuis gekomen
Ik hervond mijn liefde
Ik hervond mijn liefde
Nu herinner ik me weer, en weet, en zal nooit meer vergeten
Ik hou oneindig van je, Mama Afrika
Mijn liefde voor jou
Vond de weg terug naar huis.
