maandag 19 maart 2012

(19-03-'12) Ik doe maar wat

Ontdekking!

Nadat ik jaren lang mijn kinderen opvoedde en me weinig of niet afvroeg wat ik zelf wilde, krijg ik momenteel steeds de vraag voorgelegd wat IK nou wil. Lijkt simpel, maar wat een lastige vraag blijkt het.

Wat wil ik?
A * De wereld een beetje mooier maken
B * Leven van de wind
Dat is wat ik het allerliefste wil.

Wat betekent dat?
A * Liefde, licht, warmte verspreiden
       via Humble,
            Opvoeding (=klaar?!),
            Levenshouding
B * Me laten meevoeren met de stroom, de wind
       door te kunnen reageren op wat zich voordoet,
       kiezen voor organisch in plaats van planmatig leven.

Wat betreft B; wil ik dat echt of is het een vlucht om geen verantwoording voor mijzelf te hoeven nemen. Nee: Ik doe maar wat!, en zo heb ik het altijd gedaan. Ik wil leven in het moment. Plannen maken heeft weinig zin want het loopt toch altijd anders dan je denkt. 

Ik doe maar wat!
Eigenlijk is dat de ultieme vorm van met de stroom meegaan, en dus kun je concluderen dat ik al mijn hele leven doe wat ik het liefste wil!!!
'Daar word ik als baas niet vrolijk van als ik dat hoor', zei mijn laatste baas.

Word ik daarom niet vrolijk van bazen? Omdat ik mijn eigen pad moet verlaten om op een manier te denken en functioneren die een baas verlangt? Deed het daarom zo'n pijn, die laatste goede beoordeling tijdens een functioneringsgesprek? Was het een bevestiging dat ik werd die ik niet was?

Wanneer ik doe wat ik al mijn hele leven het liefste wil, wat is dan het probleem? Is er wel een probleem? Laat me nu eindelijk accepteren dat ik ben zoals ik ben. Ook als ik geen plan heb dan ben ik iemand, namelijk iemand zonder plan.

Terwijl ik dit bedenk krijg ik een telefoontje en hoor ik: Je kunt veel meer dan er uitkomt. Je bent al je hele leven aan het onderpresteren. Meteen schiet ik terug in het gevoel dat ik van alles moet, mezelf moet bewijzen,  plannen moet maken om meer... en meer te ... en .... en....

Ik doe maar wat!
Laat ze nou maar eens kletsen, en laat ik het grote gevecht stoppen en me eindelijk echt overgeven aan de gang der dingen. Laat me het nu accepteren: Ik ben die ik ben.




2 opmerkingen:

  1. Dag dame SPhoenix, u heeft een interessante site/blog. Uw leven in eigen hand nemen gaat u goed af, al is het zonder plan. Volgens mij is het vooral van belang dat u doet waar u goed in bent, en op deze leeftijd neem ik aan dat u dat zo ongeveer wel weet:-)) Het vermoeidheidssyndroom beperkt u begreep ik in werkvloeraktiviteiten voor het dagelijkse brood op de plank. Mag ik vragen hoe lang al?
    Met vriendelijke groet: Siebrand van Niewenwegen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Siebrand, wat jammer dat u geen emailadres achterliet. Ik zou u graag een persoonlijke reactie sturen. In ieder geval veel dank voor uw compliment en opmerkingen.

      Verwijderen