Het zal niet verbazen dat er weer van alles aan de hand is. Dingen die mijn hoofd en hart verwarren en om aandacht vragen. Zo speelt op mijn werk het feit dat ik moet re-integreren in een functie die wordt opgeheven, hetgeen inhoudt dat zo gauw ik ben hersteld ik word ontslagen. Een rare, niet motiverende positie. Ik vroeg me af of het misschien een idee was om me dan maar beter te laten verklaren zodat ik meteen kan worden ontslagen. Het idee voelt enerzijds goed omdat het werk toch afloopt, maar anderzijds stuit het me tegen de borst omdat het niet klopt, ik ben niet beter. Bovendien wordt ik met klem gewaarschuwd om me niet beter te melden wanneer ik niet beter ben. Ingewikkeld. Ik laat mijn gedachten er nog over gaan.
Ik ben me nu aan het oriënteren en inlezen in een vorm van de Islam waarin ik mij het meest kan vinden, vanuit mijn eigen achtergrond. Ik ben uitgekomen bij het Soefisme, een mystieke tak binnen de Islam, er bestaat ook een Universeel Soefisme, maar ik richt mij op het Islamitisch Soefisme. Er zijn raakvlakken met het Boeddhisme en de Bhagavad Gita die me aanspreken. Ik sta nog helemaal aan het begin van mijn ontdekkingstocht, maar ik ben er blij mee. Het lezen en denken over dit soort beslissingen en keuzes geeft richting en diepte, en daardoor rust en een vredig gevoel. Het is jammer dat ik bij terugkomst mij zo vaak moest verdedigen, maar zelfs in de moskee hadden ze het erover dat er mensen zijn die de Koran naar hun eigen negatieve behoeften interpreteren, dat ze me veel sterkte wensten bij mijn terugkeer naar Europa.
Daarnaast ben ik getrouwd, bijna drie weken geleden, en we zijn al weer twee weken uit elkaar, ik hier, hij daar. Pijnlijk, het is belangrijk om vertrouwen te blijven hebben in de kracht van onze liefde. We wisten dat het moeilijk zou zijn, maar aan de andere kant zijn we al zo ver gekomen.
Wat ik me niet had gerealiseerd is dat ons (Moslim-) huwelijk zo veel vragen en hier en daar verwijten zou oproepen. Tijdens de voorbereiding van ons huwelijk gingen we er van uit dat een Moslimman met een niet- Moslim kon trouwen, op het laatste moment bleek dat in onze situatie niet op te gaan. Mijn lief heeft vele Imams gesproken, maar het bleek echt een voorwaarde om Moslim te worden, wilden we een Moslimhuwelijk doen. Nou waren er natuurlijk andere opties: Niet trouwen was zo’n optie, maar dat wilden we allebei niet. Mijn lief liet me vrij in de beslissing maar ik weet dat trouwen voor hem belangrijk was om gewaardeerd te worden door familie en vrienden en de rest van de gemeenschap, voor mij was het belangrijk om te trouwen als ceremonie voor het feit dat we van elkaar houden en dat we echt de rest van ons leven met elkaar willen delen. Een andere mogelijkheid was om voor de wet te trouwen, maar dat was voor allebei geen echte optie. Ik heb er geen behoefte aan om nog meer regels en administratieve rompslomp mijn leven binnen te halen, om aan de wereld te laten zien dat wij van elkaar houden.
Voordat ik vertrok had ik het met mijn zoons nog er over gehad dat ik niet de behoefte had om me ergens bij aan te sluiten, en dat ik mijn eigen geloof graag zelf vorm geef. Dit is dan ook wat ze me het meest kwalijk nemen en ze verwijten het me dat ik mijn eigenheid opgeef voor een man, ook al is dit de liefde van mijn leven. Ik heb letterlijk slapeloze nachten en lange discussies gehad over deze beslissing. Wat voor mij de doorslag gaf was dat als ik geen rekening hield met mijn jongens maar echt alleen voor mijzelf een beslissing nam, wat ik dan zou doen, en dan zou ik mij bekeren. Niet gemakkelijk, en zeker niet lichtzinnig. Sinds lange tijd wist ik dat als ik een keuze zou maken dat dat voor de Islam zou zijn. Niet zoals wij die hier in het Westen kennen, maar zoals ik deze in Afrika, zo’n 25 jaar geleden, had leren kennen. Een Islam van Liefde en mededogen en voor elkaar zorgen.
Ik ben me nu aan het oriënteren en inlezen in een vorm van de Islam waarin ik mij het meest kan vinden, vanuit mijn eigen achtergrond. Ik ben uitgekomen bij het Soefisme, een mystieke tak binnen de Islam, er bestaat ook een Universeel Soefisme, maar ik richt mij op het Islamitisch Soefisme. Er zijn raakvlakken met het Boeddhisme en de Bhagavad Gita die me aanspreken. Ik sta nog helemaal aan het begin van mijn ontdekkingstocht, maar ik ben er blij mee. Het lezen en denken over dit soort beslissingen en keuzes geeft richting en diepte, en daardoor rust en een vredig gevoel. Het is jammer dat ik bij terugkomst mij zo vaak moest verdedigen, maar zelfs in de moskee hadden ze het erover dat er mensen zijn die de Koran naar hun eigen negatieve behoeften interpreteren, dat ze me veel sterkte wensten bij mijn terugkeer naar Europa.
Wat ik steeds tegenkom is het feit dat er zoveel interpretaties zijn van de Islam, waarschijnlijk van alle religies, en dat met name de intentie telt. Zo stelt 5 keer op een dag bidden niets voor als het niet met de juiste intentie gebeurt. Soefi's geloven dat de Koran en de strikte regels van de sharia (letterlijk 'weg naar de bron',) uiterlijke regels zijn en dat er diverse stadia van (innerlijke) nabijheid tot God, Allah, het Universum bestaan.
Met recht dus: Tijd voor bezinning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten