vrijdag 21 september 2012

(21-09-'12) Samen leven

Vandaag kwam ik onderstaand filmpje tegen. Ik vind het zo ontroerend dat ik het hier wil delen. Hoewel het lang duurt, ruim 46 minuten, is het de moeite waard om er de tijd voor te nemen.


Wat een belangrijke lessen zijn dit. Zouden ons onderwijs, en later onze werksituaties, zo zijn dan zouden we volgens mij veel gezonder in het leven staan.

Veel van de huidige ziektes als burn out, depressie, en andere 'onverklaarbare' ziektes komen voort uit het niet verwerken van emoties en emotionele gebeurtenissen.
Het is belangrijk dat kinderen al vroeg leren om hun emoties te uiten, om naar elkaar en naar zichzelf te leren luisteren. Stil te staan bij de echt belangrijke dingen in het leven. Geluk, verdriet.

Persoonlijk ben ik vooral geraakt door hoe de kinderen omgaan met de dood van de vader van een klasgenootje. Ik was zes toen mijn vader stierf. Ik kan me echt niet herinneren of en hoe daar op school aandacht aan werd besteed, maar voor mijn gevoel was het vooral een kwestie van gewoon doorgaan. Zo snel mogelijk het gewone leven weer oppakken.
Om zo'n verlies een plaatsje te kunnen geven is het belangrijk dat er aandacht aan wordt besteed. Niet op een hele nadrukkelijke of problematische manier, maar vanzelfsprekend, zoals tijdens deze lessen op een Japanse school. Met leeftijdgenootjes die vragen stellen of zoals hier in de video brieven schrijven aan het klasgenootje. Prachtig!

Aandacht voor elkaar, oprechte interesse in en meeleven met elkaar... zo belangrijk...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten