woensdag 1 juni 2011

(01-06-’11) Waar staat haar voor?

Toegegeven, het is wat extreem, maar wat dan nog. Het is een grapje, een markering van een moment. Een statement misschien. Woede afreageren, aangezien ik beter niet iemand of iets in elkaar kan trappen. Ik ben kwaad en gefrustreerd over allerlei instanties waar ik mee te maken heb. Bovendien zat mijn haar niet lekker zoals het zat en ik moest er toch al iets mee doen. Ik zag dat een stewardess werd ontslagen omdat haar haar korter dan 1 cm was. Haar werkgever vond dat te extreem. Hoeveel mannen lopen er niet met een gemillimeterd of kaal hoofd rond.

Vroeger had ik om de haverklap ander haar: kort, lang, asymtrisch. En kleur, vooral wisselende kleuren. Rood, geel, allebei door elkaar. Henna, en zelfs hoogblond. Dat was de enige keer dat ik echt niet kon wennen aan mijn eigen hoofd. Dat Marilyn Monroe-achtige paste kennelijk niet bij me. Maar voor de rest, hartstikke leuk. Een tijd geleden ben ik gestopt met het kleuren van mijn haar. Ik vond dat heel moeilijk, en nog steeds is de verleiding erg groot. Mijn haar groeit erg snel en dus had ik soms na een week al uitgroei, veel te vaak moest ik naar de kapper. Sinds een tijdje heb ik weer mijn eigen kleur, hoewel, mijn eigen kleur is ook verdwenen. Grijs is het nu. Ook dat is even wennen, je gezicht ziet er anders uit met grijs haar, je moet meer moeite doen om een sprekend gezicht te hebben. Bovendien is de vorm van je gezicht tegen de tijd dat je grijs bent meestal ook meeveranderd. Alles hangt meer en er trekken zich lijnen langs je ogen en je mondhoeken en op andere gekke plaatsen.

De kapper werd enthousiast en vroeg of ik een patroon gesneden wilde, een tribal. Ik twijfelde, vond het wat extreem maar ik hou ook wel van tribals. Uiteindelijk hebben we het gedaan. Spannend, maar ach, binnen een week of twee zie je er waarschijnlijk niets meer van. Eigenlijk vind ik het gewoon leuk voor een keertje.

Maar dan komen de reacties. Er zijn mensen die hun hele leven hetzelfde kapsel hebben, hun reactie is voorspelbaar, zij vinden het maar niets. Lang haar is vrouwelijk, je mag het niet zo kort knippen. De jongste zoon vindt het korte leuk, maar de tribal vindt hij matig. De oudste zoon heeft het nog niet gezien, ik verwacht dat hij het niet zo geweldig vind, voor zover het hem iets kan schelen. Helaas is de reactie van mijn lief veel negatiever dan ik gehoopt en verwacht had. Dat zet me aan het denken, binnen Nederland is dit haar al vrij extreem, laat staan binnen een andere cultuur. Maar dit is wel wie ik ben. Een vrouw met impulsieve soms wat gewaagde keuzes.

Beware when a woman changes her hair, het is een oude uitdrukking. Ik hoorde hem voor het eerst toen ik in een straat woonde met jonge Turkse meisjes die een voor een langzaam hun haren afknipte en met een moderne coupe over straat gingen. Een statement: ik ben vrij, ik doe wat ik zelf wil.

Een behoudend mens zal niet zo gauw het kapsel veranderen. Neem de koningin. De zangeres Liesbeth List hoorde ik wel eens over haar haar, zij zal het ook niet gauw veranderen. Wat zegt het over je als je steeds je kapsel verandert?