Ik ben klaar met ziekzijn, emotioneel klaar. Het is wat het is en meer niet.
Met mij gaat het goed op het moment. ik leer langzaam om
anders in het leven te staan en om anders tegen mijn eigen leven
aan te kijken.
Het afscheid van mijn moeder heeft me veel geleerd. Ze had een
briefje nagelaten met de woorden:
Dankbaarheid/ acceptatie/ vertrouwen en loslaten.
Die woorden koester ik en ik probeer er naar te leven.
Tegelijk besef ik meer dan ooit dat ik, als enige in ons gezin,
nageslacht heb voortgebracht, waardoor de lijn niet ophoudt bij
mij, en ik twee geweldige kerels heb die van me houden. Daarnaast is de
relatie met mijn lief zo mooi en puur, dat ik niet anders dan
dankbaar kan zijn...
Van mijn zusje, die in een chemo-proces zit, leer ik de waarde
van bij de dag leven. Ik zie hoe zij dit doet en niet in de angst
probeert te schieten voor wat eventueel nog gaat komen!
Ik besef dat veel stress en zorgen voortkomen uit angst voor wat
nog kan gaan komen.
Door in het 'nu' te leven kan ik meer genieten van wat ik heb.
Uiteraard is dat een lang en moeizaam proces maar het helpt me wel
om 'nu' een fijner leven te hebben.
Daarnaast lukt het me meestal om de woede om het UWV etc. los te
laten, en de dingen te accepteren zoals ze komen.
Het fijne daarvan is dat, hoewel de omstandigheden niet echt
veranderen, ik minder stress heb.
De zeven weken met mijn lief waren ook erg helend voor me, hij helpt
me met minder stressvol te leven en hij heeft me zo ongelooflijk
verwend, dag in dag uit, dat ik me soms wel een koningin voelde.
Op die liefde kan ik nog
teren terwijl we uit elkaar zijn.
Ik geloof erg in de kracht van positief denken en dat je daarmee
positieve dingen over je afroept. Vertrouwen _ op het grote
geheel, het Universum, God, hoe je het wilt noemen.
Dat geeft een zekere rust.
Het werk in het klooster/ verzorgingshuis, ik ben daar
gezelschapsdame voor oude, licht demente nonnetjes, geeft veel
voldoening. De sfeer is heel prettig.
Ik word daar gewaardeerd zoals ik ben. Het is zo'n liefdevol
werk!!! Helaas onbetaald, maar het zij zo.
Zoals je ziet zijn er dingen ten goede aan het veranderen.
Het leven en de dagelijkse beslommeringen worden zoveel
makkelijker door acceptatie. Niet dat problemen verdwijnen maar ze
worden dragelijker.
Dat vind ik een grote winst!
Zoals je snapt heb ik (wij) nog één gote wens, namelijk dat mijn lief en ik een leven samen in de Gambia kunnen hebben en hopelijk op
niet al te lange termijn.
Hoewel het financieel onbereikbaar lijkt ben ik overtuigd dat het
gaat gebeuren. (Vertrouwen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten